Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008

Η πρώτη ημέρα του Φθινοπώρου

Ο κύκλος των εποχών, στριφογυρίζοντας, μας έσπρωξε απ' το καλοκαίρι προς το φθινόπωρο, γλυκιά μελαγχολική διάθεση με έμπνευση και ηρεμία στολισμένη.



Φθινόπωρο
Στα φθινοπωρινά ξέφωτα
φθίνω στους κήπους με τις γαζίες
σιωπηλός ανοίγω τα χέρια μου στη βροχή
και βλέπω σκέψεις να ιριδίζουν
σ' έναν χλωμό ήλιο.
Σκαρφίζομαι παραμύθια
και ανακαλύπτω μαγικά κουτιά
στα δωμάτια που στάζουν όνειρα.
Γλιστρώ ντυμένος στον απόηχο μιας αγκαλιάς
σε οινωπές ερημιές, ερειπωμένος.

Με χέρια αδειανά ακολουθώ
χάρτινες βάρκες στα ρυάκια της βροχής,
επιστρέφω στην απορία μιας
σελήνης στο ξύλινο σπίτι με τις
ακακίες και την αρμονία των αισθήσεων.
Γνωρίζω τον απώτατο έρωτα
και περισυλλέγω τα θραύσματα της σιωπής μου.

Όλα θα πάνε καλά
όταν πέσει το τελευταίο καφεκίτρινο
φύλλοκαι το χώμα υγρανθεί αρκετά,
όταν τα χρυσάνθεμα γεμίσουν τα μαλλιά μου
τότε οι αισθήσεις θα ταριχευτούν σε λέξεις,
το φως θα βρει την υπερβατική του αξία
και το μακρινό ταξίδι στ΄ αμφίβολο φως
του δειλινού θ΄αρχίσει.

Μανώλης Ηλιάκης

Η 22α Σεπτεμβρίου είναι η πρώτη ημέρα του Φθινοπώρου για το βόρειο μισό του κόσμου.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είδα ένα νήπιο στο δρόμο το πρωί. Το πήγαινε η μάνα του στο σχολικό κι εκείνο έκλαιγε φωνάζοντας «Γιαγιά»!
Μια λέξη που γέννησε στο νου μου άπειρους ορισμούς!
Γιαγιά: παραμύθι, αγκαλιά, καραμέλες, κρυψώνα, συγχώρεση, γνώση, τηγανιτές πατάτες, έγνοια, σοφία, αναμμένο καντηλάκι, μάλλινα καλτσάκια, ιστορίες για νεράιδες, τηγανίτες με μέλι, κατανόηση, ο παππούς, αντοχή, χαρτζιλίκι, υπομονή, φροντίδα, γλάστρες με γεράνια, χάδι, ζεστό πορφυρό χρώμα, δικαιολογία, μυρωδιά κανέλας, μνήμη…
Και πόσα ακόμα κρυμμένα μέσα σ’ ένα παιδικό δάκρυ…
Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

Πόσα ξεχνάμε στην διάρκεια της ζωής μας!!! Πόσα η αμείλικτη καθημερινότητα και τρόπος που επιλέξαμε να ζούμε εξοστρακίζει.

Και όμως στη πρώτη μυρουδιά, στο πρώτο άκουσμα ανακαλούμε.