Αγαπητέ μικρούλη καλό δρόμο, θρηνούμε σαν γονείς σου, θα μπορούσαμε να είμαστε.
Αυτά συμβαίνουν όταν δεν υπάρχει εκπαίδευση των αστυνομικών οργάνων στα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτά συμβαίνουν όταν οι «ώριμοι» άνδρες, οι ειδικοί φρουροί ανοίγουν βεντέτες με 15χρονα. Ο θυμός μας για ό,τι έχει συμβεί είναι μεγάλος. Θα επανέλθουμε.
1 σχόλιο:
Το όπλο απ’ το οποίο έφυγε η σφαίρα δεν το κρατούσε μόνο ένας ηλίθιος θερμοκέφαλος «άντρας». Το κρατούσαμε στα χέρια όλοι μαζί. Όλοι μας πατήσαμε τη σκανδάλη.
Η σφαίρα που έφυγε από κείνο το όπλο εκτός απ’ τον Αλέξανδρο βρήκε στο στήθος όλα τα παιδιά μας. Η σφαίρα βρήκε στην καρδιά κάθε 15χρονο αγόρι και κορίτσι.
Η γενιά του Πολυτεχνείου φευ! με κάθε δυνατό τρόπο και από κάθε πόστο σκοτώνει τα παιδιά που γέννησε.
Δεν ξέρω στ’ αλήθεια ποια είναι δεινότερη και οδυνηρότερη θέση: να είσαι γονιός του Αλέξανδρου ή γιος του ειδικού φρουρού? Πραγματικά δε θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση των παιδιών του.
Ένα παιδί δολοφονείται εν ψυχρώ, και το φυτίλι της βόμβας ανάβει. Κραυγές, οργισμένες κραυγές εφήβων για τον κόσμο που τους φτιάξαμε, ενήλικες που χρόνια τώρα βλέπουν τα όνειρά τους να ματαιώνονται και να βουλιάζουν μέσα στο αφρολέξ του καναπέ τους. Παρα – κρατικοί που προσπαθούν να βεβηλώσουν το δικαίωμα της διαμαρτυρίας, σπάζοντας, καίγοντας, καταστρέφοντας. Πλιατσικολόγοι αλλοδαποί που λεηλατούν την καταστροφή…
«ηγέτες» που σιωπούν! Αναρωτιέμαι πόσα ποτήρια ουίσκι χρειάστηκε να πιεί χτες βράδυ ο υπουργός για να βγει και να μιλήσει στα κανάλια μετά τη σύσκεψη. Μόνο που μια σύσκεψη απαιτεί την ύπαρξη σκέψης κι αν κρίνω από τα λεγόμενα του εκείνη απουσίαζε…
Όλα αυτά συνθέτουν την εικόνα της κοινωνίας που όλοι απαρτίζουμε και της πραγματικότητας που όλοι εμείς διαμορφώνουμε για τα παιδιά μας τα οποία αγωνίζονται να μπουν στα Πανεπιστήμια και να βγούν στην ανεργία ή στην καλύτερη περίπτωση να εξαργυρώνουν κατόπιν τα όνειρά τους έναντι 700€ (αν βέβαια επιζήσουν).
Μας κυβερνούν αυτοί που επιλέξαμε ή ανεχτήκαμε να το κάνουν. Μα αυτό δε σημαίνει πως μεταθετονται και οι ευθύνες μας όσο κι αν μας ενοχλεί αυτή η αλήθεια.
Κοιτάξτε στα μάτια τα παιδιά σας κι αν τολμάτε πείτε τους πως δεν είστε συνυπεύθυνοι για το χάος. Όλοι μας!
Όσο για την άποψη: «έλα μωρέ αυτά πάντα γίνονταν και πάντα θα γίνονται» είναι η άποψη των δειλών καρεκλοκένταυρων του δημοσίου που παρακολουθούν μια εξέγερση χορτάτοι από τον καναπέ τους ξύνοντας ευχαριστημένοι το λίπος της κοιλιάς τους.
Καλό ταξίδι γλυκό μου αγόρι! Εσύ στα 15 σου έγινες ήρωας.
Εμείς ακόμα δεν έχουμε αποφασίσει τι στο διάολο είμαστε…
Δημοσίευση σχολίου